De aller laatste week

Hallo allemaal,

Hier is dan echt mijn laatste verslag.
Mijn laatste week in India was een hele drukke week.
Een hoop geregel en alles nog een keer bekijken, want volgende week kan ik het niet meer zien.
Samen met Carol die op dezelfde dag al mij zou vertrekken hebben we een afscheidswerkje bedacht voor de kinderen.
We hebben de hele stad afgezocht naar een wit canvas doek en na een hele dag van winkel naar winkel te zijn gegaan hadden we het dan eindelijk.

Samen met de kinderen hebben we er een mooi schilderij van gemaakt met allemaal handen en voeten.
De kinderen vonden het maar wat vreemd om verf op hun handen of voeten te krijgen. (Het voelt ook wel erg raar en koud kwamen we zelf achter.)
Maar ze vonden het erg leuk om te doen en te zien dat hun hand of voet op een wit doek stond. Ze wezen er naar en zeiden, die is van mij.
Het schilderij hebben we in het adoptiecentrum gehangen, in de zaal waar ze spelen, zodat ze het elke dag kunnen zien.
De volgende dag vroegen ze weer, gaan we weer verven en wezen naar hun handen en voeten.

'S middags hebben we een feestje gevierd met taart, ballonnen en muziek. Ze vonden het erg leuk en gezellig.
Toen was het echt tijd om afscheid te nemen. De kinderen hadden het niet echt door en begrepen niet goed dat ik weg ging. Totdat ik voorbij kwam met mijn koffer. Toen kwamen ze me allemaal nog een knuffel geven. Dit was wel erg lastig om de kinderen achter te laten.
Het liefst zou je ze allemaal mee willen nemen en een goed thuis geven.
Maar dat is helaas niet mogelijk.

Ook heb ik op de laatste dag nog een adoptie mogen zien.
Een meisjes werd geadopteerd door een echtpaar uit Madurai.
Dit vond ik erg mooi omdat het kind in zijn eigen land en woonplaats blijft en dus niet hoeft te wennen aan een nieuwe cultuur en taal

Ook het afscheid nemen van mijn gastmoeder en oma was erg moeilijk.
Ik kwam daar 2 maanden over de vloer om te eten en hebben samen lekker kunnen kletsen en lachten.
Ook kreeg je een knuffel van haar als je kwam, wat je goed doet omdat je dat toch wel mist van thuis.

Gelukkig is de vliegreis goed verlopen.
Wel moest ik 5 uur wachten op Chennai. Dit was wel erg lang 's avond van 11 tot 4. Ze hadden er alleen wat stoelen om te zitten en een klein winkeltje/restaurantje waar je wat kon eten en dat was het. Het waren dus 5 lange uren. Gelukkig was ik niet alleen maar reisde ik met een andere jongen.

Toen ik op Schiphol aankwam en mijn koffers ging ophalen, bleken die niet bij de bagage te zitten. Ik dacht, lekker is dat de eerste keer vliegen en gelijk mijn koffers kwijt. Gelukkig hadden ze mijn koffers bij de andere goederen gedaan en niet bij de bagage. Dus na een half uur wachten kwamen ze dan eindelijk en kon ik mijn familie weer omhelzen.
Wat toch wel erg fijn voelde na 2 maanden.